Woord vooraf

Beste lezer,

Ik moet je waarschuwen: deze wintereditie bevat flink wat zware kost! Bart Madou heeft nog maar pas de zondvloed Beleefd – zoals sommigen onder jullie misschien wel letterlijk, de voorbije maand – of daar heeft hij het al over de nakende Apocalyps. Een noodlotsgedachte die eveneens bij Eline Vere terug te vinden is in Coupure.

Katherine Muylaert heeft het in haar laatste Kathebelletje trouwens ook al over rouwen en dood, gelukkig zonder al te veel droefenis. Die is er helaas wel in De Geschiedenis van Elsa Morante, waar Marie-Rose D’Haese voor de laatste keer haar Chapeau voor afneemt. En als we het dan toch over geschiedenis hebben: daar valt vast nog een en ander over Te Beleven samen met Kristien Hemmerechts.

Geschiedenis wordt dezer dagen meer dan ooit geschreven, en wie weet kan Pathéscope ons daar iets over leren. Al was het maar het belang van de liefde. Dat wordt ook door Gerard Reve onderstreept in Ad multos annos. Hij doet dat weliswaar niet zo poëtisch als Hadewych, wiens Leenman we dankzij Andreas Van Rompaey leren kennen. Of Anna Enquist net zo’n Meesterwerk heeft geschreven als het oeuvre van Hadewych, dat weten Marie-Claire Devos en haar Leesgroep ons te vertellen.

In elk geval: taal is uiterst belangrijk. Zeg dat Wittgenstein het gezegd heeft, de laatste Doordenker die Carine Vankeirsbilck heeft ontmoet.

Voor de rest is alles relatief. Lees er mijn Curriculum maar eens op na!

En als je na al deze zware materie nood hebt aan ontspanning, dan kan je met Chris Rachel Spatz wat Knappe Koppen gaan bekijken in het KMSKA. Tenzij je liever met Patrick Vanhaelemeesch gaat musiceren in de kerk. Het Canto Ostinato van Ten Holst, bijvoorbeeld.

In elk geval: veel leesplezier, en een prettig, niet-apocalyptisch jaareinde! Els Vermeir